Ik zal stil naar je luisteren….

IMET methode als behandelvorm bij eet-, angst- en dwangstoornissen

door Annie Bakker

Vrij zijn van angst en dwang.

Vrij zijn van claims van anderen, van gedachten wat anderen van je vinden.

Vrij zijn van twijfel of je de dingen wel goed doet.

Vrij zijn in keuzes en vrij zijn in gedachten, ideeën en meningen.

Vrij zijn in jezelf belangrijk te vinden, voor jezelf te kiezen.

Vrij zijn in te leven zoals je wilt leven.


Gewone mensen met een stoornis. Mensen die aan de tegenkant van de vrijheid leven, in het sombere en benauwende gebied van moeten en niet mogen. Angstige en/of dwangmatige mensen.
Mensen die niet durven eten of die vreetbuien hebben en spugen, compenseren, laxeren. Mensen die zichzelf ontkennen en die gevangen zitten.

Ik heb ze vrij zien worden, vrij van hun angst en dwang.

Uit: Ik zal stil naar je luisteren

Auteur: Rob Zondag, hypnotherapeut en ontwikkelaar van de IMET-behandeling.

Deel I

Samenleven is communiceren

De samenleving is steeds in beweging en ieder van ons draagt aan die beweging zijn eigen steentje bij. Samenleven is communiceren. Het is een proces van waarnemen, interpreteren, verwerken en reageren. Alles in de samenleving is terug te voeren tot dit proces.
Communicatie betekent onderlinge afstemming op basis van wederzijds begrip. Gebrek aan begrip leidt tot discommunicatie. En discommunicatie leidt tot verwarring, onrust en conflicten.

Een belangrijke communicatie vindt plaats in de opvoeding; in het groot worden en grootbrengen. Daar worden alle elementen van communicatie in de praktijk gebracht. Ervaringen zijn gebaseerd op hoe mensen de dingen begrepen, interpreteerden en daarop reageerden. Ervaringen ontstaan vanuit kettingreacties op dit proces. Vanuit deze kettingreacties ontstaan overtuigingen van gedachten, normen en waarden. We kunnen niet anders reageren dan vanuit al onze gebundelde ervaringen die alle netwerken in ons brein zo gelegd hebben zoals ze nu liggen. Dat is ons denk-, belevings- en stuursysteem.

Opvoeden en leren zijn processen van overdrachten van persoonlijke of groepservaringen. Ouders hebben overtuigingen, vrijheden en frustraties. Die leveren hun een bepaalde vorm van veiligheid of onveiligheid op. Zij kunnen zich daarbij vrij of juist onvrij voelen. Ze kunnen doorgegroeid zijn in volwassenheid of zijn blijven hangen in een stadium van hun ontwikkeling. Ze kunnen geprikkeld zijn alles te veroveren wat binnen hun vermogens ligt, of lamgeslagen zijn tot passiviteit en uitzicht-loosheid. Ze kunnen optimistisch en blijmoedig, vol vertrouwen zijn, of pessimistisch, zwartgallig en wantrouwend.

Het lijkt een menselijke eigenschap te zijn dat je je laat beïnvloeden door je ervaringen.

Elke stap die je zette was een leerschool. Ook de nare dingen die je overkomen; elke pesterij vormde je, elk moment van onbegrip en ontkenning werkte in op je beleving en je reacties. De dingen gebeuren omdat aan alle voorwaarden wordt voldaan, en dan kan het niet anders zijn dan dat ze gebeuren.

Wie ben jij om jezelf daarop te bekritiseren?

Wie zijn al die mensen die zeggen dat je de dingen verkeerd doet?

Je doet de dingen omdat je niet anders geleerd hebt dan dat dit de veiligste manier is om zo te handelen. Alles wat je doet is goed, want er was geen andere manier voor jou toegankelijk.

Je mag je wel afvragen: maar wil ik dit wel zo?

Wat zijn eetstoornissen?

Mensen eten. Dat hoort zo en dat is gezond. Sommige mensen eten wat meer, anderen eten wat minder.
Zodra er dwingende (obsessieve) gedachten aan te pas komen dat er wel of niet gegeten moet worden, ontstaat het begrip stoornis. Zo’n stoornis kan zijn: doorlopend iets eten in kleine hoeveelheden, vooral veel snoepen, of in één keer een onstuitbare behoefte hebben om een grote hoeveelheid naar binnen te werken. De obsessie kan ook zijn dat het lichaam steeds als teveel aanvoelt en dat er dus niets in mag komen of dat wat er toch in komt, er uit moet komen via braken, laxeren of plassen. Ook het obsessief sporten of aftrainen, hoort in die categorie thuis.

Een eetstoornis wordt niet alleen gekenmerkt door controleverlies over voedselinname, of juist een overmaat aan controle daarop maar door een controleverlies over een correct zelfbeeld.

Bij magerzucht (Anorexia Nervosa) ervaart de persoon meer lichaam dan hij/zij in werkelijkheid heeft en streeft ernaar die overdaad kwijt te raken, waardoor hij/zij steeds minder lichaam krijgt. Dat is in principe een eindeloos proces.

Overmatige eters kunnen voorbij gaan aan het uitbouwen van hun lichaamsvolume, alleen al omdat zij niet weerbaar zijn voor lekkere dingen (Binge Eating Disorder (BED), of eetbuistoornis). Natuurlijk ondervinden zij daar last van, maar die bagatelliseren ze om aan hun ‘verslaving’ toe te kunnen geven.

Dan heb je de overeters met magerzucht (Boulimia Nervosa). Zij hebben geen controle over hun voedselinname en hebben tevens de drang om minder lichaam te hebben. Dat laatste geldt in minder heftige mate dan bij Anorexia, maar toch ervaren zij elke kilo lichaamsgewicht als teveel. Ten opzichte van BED is aan hun lichaamsvorm en volume meestal niets opvallends te zien. De meeste lijders aan Boulimia weten door spugen, laxeren of aftrainen toch een normaal lichaamsgewicht te behouden.

Naast de angst voor voedsel, omdat je er dik van kunt worden, kan de angst ook ontstaan uit onzekerheid of het voedsel wel goed is, of het niet besmet is of bedorven. Mensen kunnen ook angstig zijn dat er door iemand gif in gespoten is of dat er tijdens de productie gif in terechtgekomen is.

Lastig uit te leggen

Eetstoornissen zijn voor de omgeving van iemand die daaraan lijdt vaak heel moeilijk te begrijpen. Het treft vaak mensen van wie je dat niet verwacht. Hun gedrag is normaal, ze hebben alles onder controle, maar dit ene specifieke lukt dan niet. Eten is toch zo gewoon en eten laten staan toch ook? Vaak weet de omgeving het niet en organiseert de persoon die het treft allerlei camouflages waar door de omgeving het niet merkt. Juist omdat eten zo gewoon lijkt en de samenleving daar van alles omheen gebouwd heeft, is het heel lastig over het probleem te praten. Hoeveel goedbedoelde adviezen kreeg je in de loop van de tijd? De meeste daarvan had je zelf al in het begin van je klacht bedacht. Dat zijn gepasseerde stations. Het probleem van de stoornis is niet zo simpel op te lossen. Daarvoor moet je heel veel begrijpen. Het is niet een kwestie van aanstellen of zwakte. Het is werkelijk ernstig en moeilijk.

In het volgende blog:

Deel II: Het ontstaan van klachten

Geplaatst in Algemeen